•    Praktisch
Wij (vrouwen en mannen van verschillende tradities) komen elkaar in Nederland overal tegen, in verschillende contexten: maatschappelijk, professioneel en sociaal. Soms begrijpen we elkaar niet. Dan zijn we geneigd de ander en haar/zijn gedrag en taal verkeerd te interpreteren. En dat kan onze samenwerking, onze samenleving in de weg staan. De bewustwording van verschillen, overeenkomsten en motieven, is dus ook op praktisch niveau gewoon nodig. Dit werkboek wil een hulpmiddel zijn voor dat leerproces, in vorm en inhoud.

•    Cultuur en religie in de dialoog
Cultuur en religie liggen dicht bij elkaar. Ze kunnen soms zo in elkaar verweven zijn, dat ze nauwelijks van elkaar te onderscheiden zijn. Voor de dialoog is het zinvol om deze begrippen uit elkaar te houden. Cultuur gaat over de leefstijl van een samenleving, zoals eetgewoonten, taal, klederdracht, muziek, literatuur, omgangsvormen, normen, waarden etc. Religie betreft de leer, de tradities en rituelen van een geloof.

Het samenspel tussen cultuur en religie kan ertoe leiden dat een moslima uit Senegal (West-Afrika) de Islam op een iets andere manier belijdt dan de een moslima uit Marokko (Noord-Afrika). Een Turkse moslima knoopt haar hoofddoek anders dan een Marokkaanse moslima. Dit zijn culturele interpretaties van de dezelfde godsdienst. Hetzelfde geldt uiteraard voor culturele verschillen binnen het jodendom en het christendom.

Wanneer je onbekend bent met de verschillen, bestaat het gevaar dat je een cultuur verwart met een religie, of andersom. Omdat dit binnen de dialoog tot misverstanden kan leiden, is het zinvol je bewust te zijn van de verschillen. Breng ze in, in de dialoog. En stel elkaar verhelderende vragen.

•    Onze moedige aartsmoeders
Wij hebben bij het samenstellen van het werkboek geput uit onze eigen bronnen. Dat zijn voor ons de drie zogenoemde Abrahamitische tradities, vanwege de gezamenlijke wortels er van. Jodendom, christendom en islam delen hetzelfde grote fundamentele verhaal. In dit verhaal zijn het de vrouwen die het leven doorgeven.  Daarom hebben wij dit project de namen van de aartsmoeders Hagar en Sarah gegeven. Zonder hen was er nooit een aartsvader Abraham/Ibrahim geweest.