Vrouwen zijn weinig ‘aan het Woord’ geweest. Dat wil zeggen dat in alle ons bekende spirituele tradities het religieuze gezag vanouds bij mannen berustte. Dat gegeven heeft onze beeldvorming over vrouwelijkheid en mannelijkheid bepaald. Het heeft mannen en vrouwen vastgezet in cultureel voorgeschreven patronen. In deze zogenoemde patriarchale tradities is in de laatste decennia een ingrijpende verandering gekomen: vrouwen eigenen zich het gezag toe om zelf aan het Woord te komen en om zelf het woord te nemen. Vrouwen doen dit bijvoorbeeld door te kijken naar wat de invloed is geweest van de mannelijke interpretaties, en hoe die interpretatie vrouwen onzichtbaar en onbeduidend heeft gemaakt.

Hier is wel moed voor nodig. Om elkaar die moed in te spreken en van elkaar te leren hoe dat eigen gezag in te vullen, hebben vrouwen soms eerst andere vrouwen nodig. Zij herkennen zich in elkaars positie als vrouw in de verschillende tradities, én zij worden zich bewust van hun onderlinge verschillen. Zij leren daarvan, zij leren over zichzelf, over hun eigen traditie en over de traditie van de andere vrouwen. Zo oefenen wij in eigenwaarde en in gelijkwaardigheid, in tradities en in man-vrouwverhoudingen.